لغت نامه دهخدا
دندان سپیدی. [ دَ س َ / س ِ ] ( حامص مرکب ) دندان سفیدی. حالت و صفت دندان سپید:
وز پی دندان سپیدی همرهان از تَف آه
دل چو عود سوخته دندان کنان آورده ام.خاقانی.رجوع به دندان سپید شود.
دندان سپیدی. [ دَ س َ / س ِ ] ( حامص مرکب ) دندان سفیدی. حالت و صفت دندان سپید:
وز پی دندان سپیدی همرهان از تَف آه
دل چو عود سوخته دندان کنان آورده ام.خاقانی.رجوع به دندان سپید شود.
دندان سفیدی. حالت و صفت دندان سپید.
💡 گفت «ز نقشی که در ایوان اوست دُر به سپیدی نه چو دندان اوست»
💡 چنان روز بر ما سیه کرد بیتو که کسمان ندیدی سپیدی دندان