حسن و قبح عرفی

[ویکی فقه] حسن و قبح عرفی به حُسن یا قبح یک فعل به اعتبار ملاکات عرفی اطلاق می شود.
حسن و قبح عرفی، به حسن و قبح ناشی از عادت ها و آداب و رسوم رایج در میان مردم گفته می شود، مانند: احترام گذاشتن به میهمان و پذیرایی کردن از او و بر خاستن در برابر کسی که به مجلس وارد می شود.

💡 این حسن و آن لطافت در حور عین نباشد وین لطف و آن حلاوت در ترک چین نباشد

💡 تو و حسن و کامرنی من و عشق و نامرادی که بروی خویش بستم در خرمی و شادی

💡 و نيكوكاران عالم (كه حضرت على و فاطمه و حسن و حسين (عليهماالسلام ) و شيعيانشانبه اجماع خاصه و اخبار عامه مقصودند) در بهشت از شرابى نوشند كه طبعش (در لطف ورنگ و بوى ) كافور است (5).

💡 به لطف قبه اعظم به قدر عرش مجید به حسن و زینت جنت به قهر و سطوت نار

💡 حسن و عشق از کفر و فسق آید به معنی پس بود تیغ حیدر بید چوب و آب کوثر پارگین

💡 با چنان حسن و لطافت با چنان بالا و لب سخت نادر باشد ار سودای من کمتر شود