باسط در قران

[ویکی فقه] باسط در قرآن. باسط، گستراننده، فراخ کننده، از اسما و صفات الهی است.
باسط بر وزن فاعل، از ریشه (ب س ط) از اسمای خداوند و به معنای گستراننده، و فراخ کننده است.
اصطلاح
بسط در اصطلاح عرفا، ورود چیزی در قلب عارف است که در آن بشارت به لطف و شادمانی باشد و گاهی صاحب آن، سبب بسط را نمی داند.
نسبت بسط به انس
نسبت بسط به انس نسبت نقص به تمام است، زیرا شادمانی در انس بیش تر است و نسبت بسط به رجا نسبت تمام به نقص است، زیرا بسط در مقام قلب (مرتبه سوم از مراتب هفت گانه وجود انسان ) و بالاتر از آن و رجا در مقام نفس (مرتبه دوم از مراتب یاد شده) است. آخرین درجه بسط، شادمانی بنده به جمال مطلق و شهود آن در همه چیز است.
افاضه حیات
...

💡 از مباحث گذشته معناى بيت ششم نيز روشن شده است، كه جهان آن فآن درحال شدن است يعنى دمبدم جهنده است و در جهش حياتى است كه قابض و باسط در كارندچنانكه همه اسماى الهى، كه عارف از اين معنى تعبير به تجددامثال در ما سوى الله مى كند و حكيم به حركت جوهرى در عالم طبيعت چون جهاندرحال شدن است لذا هر آن آن را شكل و صورتى تازه است، كه: