اختیار معرفة الرجال که به کتاب کَشّی نیز شهرت دارد، اثر شیخ طوسی (ابوجعفر محمد بن حسن بن علی طوسی، متوفای 460 هجری قمری) است. این اثر گرچه از منابع معتبر در علم رجال محسوب میشود، اما فاقد یک نظم و ترتیب مشخص، چه بر اساس تاریخ، چه الفبا و چه طبقات اصحاب معصومین (علیهم السلام) است. همین امر سبب شده تا علمای بسیاری پس از شیخ طوسی، اقدام به تدوین و تنظیم مجدد این کتاب کنند تا دسترسی به اطلاعات آن تسهیل گردد.
در طول تاریخ، چندین نسخه یا شرح از این کتاب با ترتیبهای مختلف توسط بزرگان علم رجال ارائه شده است. از جمله این تلاشها میتوان به نظمدهی سید یوسف بن محمد بن زین العابدین عاملی اشاره کرد که در سال 981 هجری قمری، کتاب را بر اساس طبقات اصحاب معصومین (علیهم السلام) تنظیم نمود، مشابه روشی که خود شیخ طوسی در رجال خود به کار برده بود. همچنین، شیخ داود بن حسن بن یوسف، کتاب را بر اساس حروف الفبای نام راوی و نام پدر او مرتب کرده است.
علاوه بر این، مولی عنایة الله قهپایی نیز دو بار به تنظیم این اثر پرداخته است؛ بار اول در سال 1011 هجری قمری، کتاب را بر اساس حرف اول نام افراد منظم نمود، بدون آنکه تغییری در متن اصلی ایجاد کند. بار دوم در سال 1016 هجری قمری، قهپایی این کتاب را با رجال شیخ طوسی، فهرست شیخ طوسی، فهرست نجاشی و کتاب ضعفاء غضائری ادغام کرده و مجموعهای با نام مجمع الرجال در یک مجلد بزرگ منتشر نمود. ساختار ظاهری کتاب اصلی نیز دارای 6 جزء است که در ابتدای جزء اول آن، 7 روایت درباره شرایط راوی و معیارهای شناخت دینشناس آمده است. با این حال، حتی در این تقسیمبندی 6 جزئی نیز، ترتیبی بر اساس طبقه، تاریخ یا نام روات مشاهده نمیشود و به نظر میرسد این اجزاء بیشتر بیانگر مراحل استنساخ یا املاء کتاب توسط شیخ طوسی یا کاتبان وی بوده است.