احتضار مدعیان نبوت

بسیاری از اعراب زکات را نوعی باج به مدینه تلقی می‌کردند و از نماز خواندن و خاکساری کردن و ستایش کردن الله و رسول ابا داشتند و ظاهراً هر دوی این کارها را نوعی ذلت و خلاف اقتضای عربی خود می‌دانستند. ظهور و قدرت‌گیری مدعیان نبوت مخصوصاً در اواخر حیات محمد، عربستان را آشفته کرده بود و تکیه‌گاهی برای این از‌دین‌برگشتگان شد. بعضی از آنان نزد خلیفه پیام فرستادند که نماز می‌خوانند اما زکات نمی‌دهند. بعضی دیگر هم نزد مدعیان نبوت گرد آمدند و از آیین محمد خارج شدند. به این ترتیب اهل رده هم دیدگاه دینی داشتند و هم مقاصد سیاسی ولی در مدینه از آن جا که حکومت دینی بود هر گونه مخالفتی با آن جنبه دینی به خود می‌گرفت. سرکشی در برابر قدرت مدینه تقریباً از اواخر دوران زندگی محمد شروع شد و پس از وفات پیامبر جلوه یافت.