ابوعذبه حسن بن عبدالمحسن

و رواية حسن بن على بن يقطين عن الرضا عليه السّلامقال: ((قلت لااءكادُ اءصل إ ليك اءساءلك عن كلّ ما اءحتاج اليه من معالم دينى، اءفيونسبن عبدالرَّحمن ثقة آخذ منه مااحتاج إ ليه من معالم دينى ؟فقال: نعم )).

پس از شهادت اميرالمؤ منين على عليه السّلام به موجب وصيت آن حضرت و بيعت مردم،حضرت حسن بن على عليهماالسّلام كه پيش شيعه دوازده امامى، امام دوّم مى باشد متصدىخلافت شد ولى معاويه آرام ننشسته به سوى عراق - كه مقر خلافت بود - لشكر كشيدهبا حسن بن على به جنگ پرداخت.

سهمى در كتاب تاريخ گرگان مى گويد: ((عباس بن عبدالرحمن مروزى در كتاب خود،تاريخ جرجان گفته است: حسن بن على و عبدالله بن زبير در مسير خود به گرگان، ازاصفهان گذر كردند. اگر اين گفته درست باشد، معلوم مى شود كه اين حادثه در زمانخلافت اميرالمؤ منين، على بن ابى طالب رضى الله عنه - بوده است.))

در حكومت معاويه، مردان شجاع و نامى فراوانى از مسلمين، چون حجر بن عدى و رُشَيدهجرى، را به جرم محبّت اهل بيت و ولاى على عليه السلام كشتند. علاوه بر همه اينها،معاويه با تمهيد مقدماتى ننگين، سبط اكبررسول خدا صلى الله عليه و آله يعنى امام دوّم شيعيان جهان حسن بن على عليه السلام رامسموم و شهيد ساخت.(65)

نوشت مردى از اجلّه برادران ما كه او را مى ناميدند حسن بن نصر، آنچه را كه بيرون آمدهبود در حق ابى حامد، فرستاد او را به سوى پسرش، ظاهر آن است كه مراد از(اصل ) و صاحب ناحيه و صاحب توقيع، امام عصر عليه السلام باشد.