ابوالحسن بن خیر، که در منابع مختلف با نام‌های «ابوالحسن بن خیران» یا «ابوبکر محمد بن خیر» نیز شناخته می‌شود، فقیه و محدثی شافعی‌مذهب از اندلس در قرن ششم هجری بود. او در رمضان سال 502 هجری قمری در اشبیلیه به دنیا آمد و در ربیع‌الاول 575 هجری قمری در قرطبه درگذشت. ابن خیر در آثار خود به ویژه در فهرست‌های علمی‌اش، به گردآوری کتاب‌های فقهی و حدیثی پرداخته است. او در فهرست خود، به علوم قرآنی نیز توجه ویژه‌ای داشته و نخستین باب فهرستش را به این علوم اختصاص داده است. از جمله کتاب‌های او می‌توان به «اللطیف» و «المقدمات» اشاره کرد. او در گردآوری و تبیین مسائل فقهی اهتمام داشت و آثارش به عنوان منابع معتبر در فقه شافعی مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
