لغت نامه دهخدا
عمار ثقفی.[ ع َم ْ ما رِ ث َ ق َ ] ( اِخ ) ابن غیلان بن سلمةبن معتب بن مالک بن کعب بن عمروبن سعدبن عوف بن ثقیف ثقفی. صحابی بود. و مادر او خالدة بنت ابی العاص، و خواهر حکم بوده است. صاحب «الاستیعاب » گوید که وی و برادرش «عامر» پیش از پدرشان اسلام آوردند. «هشام بن کلبی » روایت کند که چون عمار بنزد پیغمبر اکرم ( ص ) مهاجرت کرد، خازن اموال پدرش «غیلان » مالی از غیلان سرقت کرد و آن رابه عمار نسبت داد. غیلان این تهمت را راست پنداشت و آن را بین مردم شایع ساخت. ولی پس از چندی بی گناهی عمار ثابت گشت و بدین جهت عمار تا آخر عمر بر پدرش خشمگین بود. این واقعه را برخی به برادرش «عامر» نسبت داده اند. و چون «غیلان » نیز اسلام آورد، عمار و عامر برای نشان دادن خشم خویش نسبت به غیلان، به اتفاق یکدیگر همراه خالدبن ولید بشام سفر کردند. ( از الاصابه ابن حجر، قسم اول از حرف عین، ترجمه شماره 5697 ).
