زوفی، که در برخی متون به صورت «زوفا» نیز ثبت شده است، گیاهی است که در مناطق کوهستانی، به ویژه کوهستان قدس، میروید. این گیاه که در حالت خشک‌شده با نام رازوفای یابس شناخته می‌شود، دارای خواص درمانی متعددی در طب سنتی است. از جمله مهم‌ترین کاربردهای آن، تهیه طبیخ یا دم‌نوش آن است که در ترکیب با سکنجبین، به عنوان مسهلی قوی برای دفع اخلاط غلیظ بدن تجویز می‌گردد. همچنین، خاصیت تسکینی برای دندان‌درد دارد؛ بدین منظور، عصاره گیاه را در سرکه پخته و از آن برای مضمضه استفاده می‌کنند. علاوه بر این، بخور حاصل از این گیاه برای رفع دردهای ناحیه گوش مفید دانسته شده است.
بخش دیگری از این ماده که مورد توجه قرار گرفته، زوفای رطب است. این اصطلاح به ماده‌ای چرک‌مانند اشاره دارد که در پشم و موهای ناحیه زیر شکم و کناره‌های ران گوسفند یافت می‌شود. برای استخراج این ماده، پشم را چندین بار با آبی که با سطرونیون (احتمالاً نوعی گیاه یا ماده محلول) مخلوط شده، می‌شویند تا پشم از آن جدا شود. زوفای رطب دارای خواص درمانی قابل توجهی است؛ به صورت خوراکی (شربت) و موضعی (ضماد) برای حل کردن و رفع اورام صلبه (تومورها یا ورم‌های سفت)، طحال، برودت (سردی) احشاء، کبد و کلیه‌ها، و همچنین درمان استسقاء (آب آوردن) تجویز می‌شود.