لغت نامه دهخدا
جبابی. [ ج ِ ] ( اِخ ) احمدبن عبداﷲ محدث، زیرا که جبه می فروخت. ( ناظم الاطباء ).
جبابی. [ ج ِ ] ( اِخ ) احمدبن خالدبن یزید جبایی مکنی به ابوعمرو. ابوسعیدبن یونس در تاریخ مصر او را یاد کرده و گوید احمدبن خالد معروف به ابن الجباب اندلسی است و در قرطبه بسال 312 هَ.ق. درگذشته است.از اسحاق بن ابراهیم دبری و علی بن عبدالعزیز و جز این دو روایت کند. دارقطنی گوید: وی در اندلس حدیث میگفت و بسال 322 هَ.ق. درگذشت. ( از انساب سمعانی ).
