جاسان نام منطقه‌ای در مصر باستان است که بنی‌اسرائیل در آنجا زندگی می‌کردند. بنی‌اسرائیل به معنای فرزندان اسرائیل، کنفدراسیونی از قبایل سامی در عصر آهن بود که در خاور نزدیک باستان زندگی می‌کردند. بر اساس گزارش‌های کتاب‌های مقدس ادیان ابراهیمی، این نام به فرزندان و نوادگان یعقوب اطلاق می‌شد. این قوم، اساس و ریشه قومی است که بعدها به نام یهود شناخته شد. طبق روایت موجود در تورات، بنی‌اسرائیل به عنوان یک قوم واحد در زمان خروج از مصر و سرگردانی در بیابان شکل گرفت و در نهایت، پس از فتحی خونین، در سرزمین کنعان ساکن شدند. با این حال، مورخان و باستان‌شناسان معاصر بر این باورند که روایت تورات نادرست است؛ آن‌ها معتقدند که بنی‌اسرائیل در واقع بومیان کنعان بودند، خدایان کنعانی را می‌پرستیدند و هیچ نشانه‌ای از فتح یا مهاجرت گروهی خارجی به اسرائیل در آن دوره وجود ندارد. پیش از این در شرح زندگی یوسف آمده است که زمانی که برادرانش او را شناختند، یوسف به آن‌ها دستور داد که به کنعان بازگردند و خانواده‌اش را به نزد او بیاورند. پس از آنکه یعقوب با خانواده‌اش به مصر آمد، یوسف از فرعون و پادشاه آن زمان مصر خواست تا سرزمینی به نام جَسان که دارای چراگاه‌هایی برای گوسفندان و شترانشان بود، به آن‌ها اختصاص دهد و آنان را در آن سرزمین ساکن کند.