لغت نامه دهخدا
ثنت. [ ث َ ن ِ ] ( ع ص، اِ ) گوشت گندیده.
ثنة. [ ث ُن ْ ن َ ] ( ع اِ ) زهار. || میان ناف و زهار. || اندرون شکم مردم. || مویهای دراز که بر تندی پاشنه اسب باشد. || وسط مردم و غیر آن. || ثنةالبطن؛ زیر ناف تا فرج از درون شکم. || موضعی در رحم که جنین در آن جای دارد. ج، ثُنن.