معنای لغوی کلمه
تفری [تَفَرّی] در منابع کهن عربی و فارسی به معنای «شکافته شدن» آمده است. این واژه در آثار بلاغی و تاریخی مانند تاج المصادر بیهقی، زوزنی و منتهی‌الأرب به کار رفته و بیانگر باز شدن یا جدا شدن چیزی از حالت یکپارچه است.
کاربرد در ادبیات و اصطلاحات
در متون قدیمی به صورت مثال «تفری اللیل من صبحه» آمده است که معنای آن اشاره به سپیده‌دم و آغاز روز دارد؛ یعنی شب از صبح جدا و شکافته می‌شود. این کاربرد نشان‌دهنده جنبه استعاری و طبیعی واژه در بیان گذر زمان و پدیده‌های طبیعی است.
کاربرد طبیعی و معنای فرعی
در منابعی مانند منتهی‌الأرب و آنندراج، «تفری» همچنین به معنای «برآمدن و روان گردیدن چشمه» ذکر شده است. در این معنا، واژه نشان‌دهنده جریان یافتن و آغاز حرکت آب است و مفهوم باز شدن و جاری شدن را به صورت فیزیکی نمایش می‌دهد.