ارتعاش پیچشی

هر میل لنگ را طوری تنظیم کردند که دو پیستون مجاور را که در سیلندرهای مختلف در یک صفحه کار می‌کردند، با استفاده از میله‌های اتصال «چنگال و تیغه» به هم متصل کنند. دومی یک پیستون «ورودی» برای باز و بسته کردن درگاه ورودی، و اولی یک پیستون «اگزوز» در سیلندر مجاور برای باز و بسته کردن درگاه اگزوز استفاده می‌شود. این امر باعث می‌شد تا شلیک در هر دسته از سیلندرها ۶۰ درجه از هم فاصله داشته باشد، اما ترتیبی اتخاذ شد که پیستون اگزوز هر سیلندر به پیستون ورودی آن با ۲۰ درجه چرخش میل لنگ هدایت شود. این باعث می‌شود که درگاه اگزوز به خوبی قبل از درگاه ورودی باز شود و درگاه ورودی بعد از درگاه اگزوز بسته شود، که هم منجر به حذف خوب گاز خروجی و هم بازده حجمی خوب برای شارژ هوای تازه می‌شود. این امر مستلزم آن بود که رویدادهای شلیک سیلندرهای مجاور ۴۰ درجه از هم فاصله داشته باشند. برای طراحی ۱۸ سیلندر، رویدادهای شلیک را می‌توان در هر شش بانک در هم آمیخت. این امر منجر به یکنواخت و وزوز اگزوز دلتیک شد، با احتراق شارژ در هر ۲۰ درجه چرخش میل لنگ، و فقدان لرزش پیچشی، ایده‌آل برای استفاده در کشتی‌های شکار مین. طراحی ۹ سیلندر که دارای سه سیلندر است، میل لنگ آن در جهت مخالف می‌چرخد. سرب اگزوز ۲۰ درجه به ۶۰ درجه بین سواحل اضافه می‌شود و رویدادهای شلیک را برای سیلندرهای مجاور در همان کناره با فاصله ۸۰ درجه از هم ایجاد می‌کند. درهم آمیختن رویدادهای شلیک در هر سه سواحل سیلندر همچنان به صدای اگزوز یکنواخت منجر می‌شود و احتراق شارژ در هر ۴۰ درجه چرخش میل لنگ و در نتیجه کاهش ارتعاش پیچشی رخ می‌دهد.