لغت نامه دهخدا ابن عبدالکریم. [ اِ ن ُ ع َ دِل ْک َ ] ( اِخ ) احمدبن محمدبن عبدالکریم بن ابی سهل، مکنی به ابوالعباس. از قدمای کُتّاب و افاضل آنان و در صناعة خراج بر همه هم عصران خویش برتری داشت. وفات به سال 270 هَ.ق. و کتابی به نام کتاب الخراج دارد.
