مسجده

لغت نامه دهخدا

( مسجدة ) مسجدة. [ م ِ ج َ دَ ] ( ع اِ ) حصیر و گلیمی که بر آن سجده کنند. ( از اقرب الموارد ). جانماز. سجّاده.

جمله سازی با مسجده

ثواب ده سال اذان گفتن براى پاداش خداوند   حديث: 1 حدثنى محمد بن موسى بنال متوكل رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن يحيى العطار عن محمد بن احمد عن محمد بنناجيه عن محمد بنعلى عن مصعب بن سلام التميمى عن سعد بن طريف عن ابى جعفر عليهالسلام قال من اذن عشر سنين محتسبا يغفرالله له مدبصره و مد صوته فى السماء و يصدقه كل رطب و يابس سمعه و له بكل من يصلى معه فى مسجده سهم و لكبكل من يصلى بصوته حسنه

المؤ ذن يغفر الله له مد بصره و مد صوته فى السماء و يصدقه كل رطب و يابس سمعه، و له من كل من يصلى معه فى مسجده سهم و لهب كل من يصلى بصوته 

عن جميل بن صالح انه سال ابا عبدالله - عليه السلام - ايهماافضل ؟يصلى الرجل لنفسه فى اول الوقت او يؤ خرها قليلا و يصلىباهل مسجده اذا كان امامهم ؟ قال: يوخر و يصلىباهل مسجده اذا كان الامام؛
- عن أ بى عبداللّه عليه السلام: يا مسمع ! ما يمنع أ حدكم إ ذادخل عليه غمُّ من غموم الدنيا، أ ن يتوضّأ ثمّ يدخل مسجده فيركع ركعتين فيدعواللّه فيهما؛ أما سمعت اللّه يقول: واستعينوا بالصبر والصلوة (488).

حديث: 1 حدثنى محمد بن موسى بنال متوكل رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن يحيى العطار عن محمد بن احمد عن محمد بنناجيه عن محمد بنعلى عن مصعب بن سلام التميمى عن سعد بن طريف عن ابى جعفر عليهالسلام قال من اذن عشر سنين محتسبا يغفرالله له مدبصره و مد صوته فى السماء و يصدقه كل رطب و يابس سمعه و له بكل من يصلى معه فى مسجده سهم و لكب كل من يصلى بصوته حسنه

گزارش محتوای نامناسب
چارپايان
حوصله
قیز
افلاک