لغت نامه دهخدا محتر.[ م ُ ت ِ ] ( ع ص ) آنکه خیر و عطای وی به کسی نرسد. ( از اقرب الموارد ). آنکه عطا اندک دهد. ( مهذب الاسماء ). نفقه تنگ گیرنده بر عیال. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).
