قرائت متواتر

حاشيه: لكن خطا كار نبودن او قطعى نيست چون جز در امام نمى شود كسى هيچ خطائىنكرده باشد، زيرا همه مى گويند او معصوم نبوده، پس ناگير در بعضى كارهايشمرتكب خطا مى شده و لو سهوا معين ضال چنانكه جلوتر گفتيم جز خطاكار معنى ديگرىندارد، و مدرك منع حضرت از پيروى قرائتهاى او اشتباره و خطاى او است كه مى گفته: دوسوره قل اعوذ از قرآن نيست. دستور پيغمبر (ص ) به اين كه دانش قرآن رااز او فراگيريد، دلالت ندارد بر عصمت او پس اين دستور يكى از مصاديق دستور فراگيرى علم ازهمه دانشمندان است، و از چيزهائى كه بالضوره معلوم است اين است كه در زمان پيامبر خدا(ص ) در تمام جزيرة العرب آموزگاران قرآن فراوان بودند و منحصر در ابن مسعود نبودو اتفاقى است كه تمامى آنان هم معصوم نبودند، بلكه قرائت او هم مانند قرائت ديگراناست اگر به تاتر ثابت شد جايز است از او گرفته شود، وگرنه جايز نيست وترديدى نيست امروزه قرائت متواتر منحصر است در مصحفى كه نزد همه مردم معروف است.