شیخ عزالدین قسام، با نام کامل محمد عزالدین بن عبدالقادر قسام، از مبارزان و مجاهدان برجسته‌ی عرب در قرن چهاردهم هجری قمری به‌شمار می‌رود. وی در سال ۱۳۰۰ هجری قمری چشم به جهان گشود و در دورانی حساس از تاریخ جهان اسلام پرورش یافت. قسام در سال ۱۹۱۸ میلادی، همراه با گروهی از یاران و شاگردان خود، علیه استعمارگران فرانسوی که سوریه را به اشغال خود درآورده بودند، قیام کرد و نخستین تجربه‌های مبارزاتی خود را در این مسیر کسب نمود.
پس از این رویداد، او راهی شهر حیفا در فلسطین شد و در آنجا سکونت گزید. در حیفا، مسئولیت امامت جماعت مسجد جامع الاستقلال را بر عهده گرفت و از این موقعیت برای آگاهی‌بخشی و سازمان‌دهی مبارزات مردمی استفاده کرد. در همین دوران، همکاری نزدیکی با شیخ محمد کامل القصاب داشت و در تألیف کتاب النقد و البیان او را یاری رساند. این فعالیت‌ها نشان‌دهنده‌ی عمق فرهنگی و تعهد علمی او در کنار مبارزات مسلحانه بود.
سرانجام، شیخ عزالدین قسام به‌عنوان یکی از پیشگامان قیام مردم فلسطین علیه استعمار بریتانیا، در صحنه‌ی نبرد حاضر شد و شجاعتهای بسیاری از خود به نمایش گذاشت. او در سال ۱۳۵۴ هجری قمری، در جریان این مبارزات، به شهادت رسید و پیکر پاکش در قریه‌ی الشيخ در نزدیکی شهر حیفا به خاک سپرده شد. نام و یاد او تا امروز به‌عنوان نماد مقاومت و ایستادگی در تاریخ فلسطین زنده مانده است.