عتت
دانشنامه اسلامی
معنی أَتَتْ: آمد
ریشه کلمه:
عتو (۱۰ بار)
«عَتَتْ» از مادّه «عتوّ» (بر وزن غلوّ) به معنای سرپیچی از اطاعت است.
(بضم اول و دوم) تجاوز. نافرمانی.. پیش خود خویش را بزرگ دیده و تجاوز (نافرمانی) کردند تجاور بزرگ.. ارباب لغت گفتهاند:. بلکه در طغیان و کنارهگیری از حق پیوسته شدند. عاتی و عاتیه: طاغی و متجاوز.. امّا قوم عاد با بادی بسیار سرد خارج از حدّ هلاک گشتند. *. حمزه و کسانی آن را بکسر عین و دیگران به ضم آن خواندهاند و آن در هر دو صورت به معنی فرتوتی و نهایت پیری است در صحاح و اقرب آمده: «عَتَا الشَّیخُ عِتِّیّاً: کَبُرَو وَلَّی» ظبرسی آن را خشک شدن وجود در اثر طول زمان فرموده است. غرض زکرّیا در این کلمه آنست که از پیری بفرتوتی رسیدهام و پیریم از حدّ تجاوز کرده امیدی بوجود فرزند در من نمیرود. آن در آیه. نافرمانی و طغیان است و به قولی: آن جمع عاتی است.
جمله سازی با عتت
77- (( يا اباحمزه، ان عتت بعدى لترين هذا الغلام (يعنى زيدا ابنه ) فى ناحيةمن نواحى الكوفة، مقتولا، مدفونا، منبوشا، مسلوبا، مسحوبا، مصلوبا، فى الكناسة، ثمينزل فيحرق و يدق و يذرى فى البر فشاهد ابوحمزة جميع ذلك. ))