معنی صاحب الزمانی

لغت نامه دهخدا

صاحب الزمانی. [ ح ِ بُزْ زَ ] ( اِخ ) رجوع به حسن صاحب الزمانی ( سید... ) شود.

فرهنگ فارسی

( سید ) حسن بن سید جعفر دانشمند ( و. ۱۲۸۸ ه.ق. - ف. ۱۳۵۵ ه.ق./ ۱۳۱۵ ه.ش. ) وی اصلا اهل یزد بود ولی در تهران تحت تربیت و نعلیم حاج شیخ هادی نجم آبادی و ابو الحسن جلوه و شیخ فضل الله نوری و حسن آشتیانی قرار گرفت. او در علوم متداول از حکمت و کلام و فقه و حدیت و تفسیر متبحر بود. وجه شهرت او به صاحب الزمانی این بود که وی در آغاز جوانی بتحریک شیخ احمد کرمانی این شخص جز شیخ احمد روحی لزومی کرمانی معروف است - در حدود همدان و کرمانشاهان ادعا کرد که صاحب الزمان موعود شیعه است و چون علاوه بر سیادت منظری خوش و هیئتی مطبوع و شبیه بتصاویر خیالی که نقاشان از بعضی امامان میکشند داشت جمعی کثیر بدو گرویدند. از طرف دولت او را با شیخ احمد مزبور توقیف و روانه تهران کردند و پس از ورود بدین شهر بزندان افکندند. شیخ احمد در زندان در گذشت ولی سید حسن بوساطت یکی از اعیان دولت مستخلص شد و از دعاوی پیشین توبه کرد. در اواخر عمر در مشهد توطن داشت.

جمله سازی با صاحب الزمانی

خانه عباس صاحب الزمانی مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان رفسنجان، روستای قاسم‌آباد، بلوار امام حسین واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۸ خرداد ۱۳۸۴ با شمارهٔ ثبت ۱۱۸۸۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

دکتر صاحب الزمانی معاونت دانشجویی دانشگاه باهنر نیز با سفر به سیرجان و با دانشجویان به مذاکره پرداخت و دانشجویان با قبول شرایط بر سر کلاس‌های درس حاضر شدند.

کتاب معروفی با عنوان خط سوم نوشته دکتر ناصرالدین صاحب الزمانی در این رابطه انتشار یافته است.

گزارش محتوای نامناسب