شکر خوردن به معنای شیرین‌کام بودن
اصطلاح شکر خوردن در لغت و ادبیات فارسی گاهی به صورت استعاری برای شیرین کام بودن و لذت بردن از زندگی به کار می‌رود. این کاربرد نشان‌دهنده حالتی است که فرد از نعمت‌ها، موفقیت‌ها یا خوشی‌های زندگی بهره‌مند می‌شود و احساس رضایت و خوشی دارد. در متون کهن، این اصطلاح گاه با کامروا بودن و برخورداری از مواهب شیرین زندگی همراه شده و حس آرامش و شادی را منتقل می‌کند.
شکر خوردن در مقام عجز یا اظهار ندامت
در کاربرد دیگر، شکر خوردن برای بیان پشیمانی شدید یا اعتراف به اشتباه به کار می‌رود. این معنا معمولاً در مقام عجز یا خطاب تحقیرآمیز به کسی استفاده می‌شود، به گونه‌ای که فرد با گفتن «شکر خوردم این حرف را زدم» نشان می‌دهد که از گفتن یا انجام کاری ندامت و نارضایتی عمیق دارد. این کاربرد به افراد امکان می‌دهد احساس ندامت و پشیمانی خود را به شکل استعاری و هنری بیان کنند و بار معنایی عاطفی و اخلاقی واژه را تقویت می‌کند.
