شعرى

شعر نوعی ادبیات است که به وسیله‌ی زبان و واژه‌ها، احساسات، اندیشه‌ها و تجربیات انسانی را به تصویر می‌کشد. از ویژگی‌های شعر می‌توان به وزن، قافیه، تصویرسازی و استفاده از نمادها اشاره کرد. شعر معمولاً به صورت ترکیبی از عواطف و تفکرات فلسفی نوشته می‌شود و می‌تواند در قالب‌های مختلفی مانند غزل، مثنوی و شعر نو ارائه گردد. کیفیت یک شعر به عوامل متعددی بستگی دارد از جمله خلاقیت شاعر، تسلط بر زبان و ادبیات، انتخاب واژگان مناسب و توانایی در ایجاد تصویرهای ذهنی. همچنین، عمق احساسی و فلسفی اثر، قدرت بیان و تازگی موضوع نیز از جمله عواملی هستند که می‌توانند تأثیر بسزایی بر کیفیت شعر داشته باشند.

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
(به کسر شین) شعرانی یمانی ستاره درخشنده‏ای است واقع در صورت فلکی کلب اکبر که درخشنده‏ترین ستارگان ثواب است، نوعاً در ماههای تابستان در جنوب دیده می‏شود. دانشمندان نجوم گویند: فاصله این ستاره از زمین پانصد هزار برابر فاصله خورشید بازمین است و تشعشع آن چهل برابر خورشید. حجم آن به اندازه زمین، وزن آن به اندازه خورشید، فشردگی ذرات آن پانصد هزار بار از چگالی آب زیادتر است، اگر در فاصله خورشید بود. زمین و اهل آن را می‏سوزانید. در مجمع هست قوم خزانه ستاره شعری را می‏پرستیدند لذاست که قرآن فرموده: خدا پروردگار شعری است یعنی خدا را پرستش کنید نه شعری را. نا گفته نماند شعری نام دو ستاره است: شعرانی یمانی، شعرای شامی ولی ظاهراً مراد اولی است که آن از دومی درخشنده‏تر است و بدان علت برای نادانان معبود واقع گردیده بود.

جملاتی از کلمه شعرى

220-تاريخ بيهق، ص 242؛ بيهقى شعرى از طبرسى را در كتاب خويش آورده است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم