لغت نامه دهخدا
سنغر. [ س ُ غ ُ ] ( اِخ ) ابن مودود. رجوع به سنقر، سنقربن مودود، سلاجقه و سلجوقیان شود.
سنغر
سنغر. [ س ُ غ ُ ] ( اِخ ) ابن مودود. رجوع به سنقر، سنقربن مودود، سلاجقه و سلجوقیان شود.
فرهنگ فارسی
جمله سازی با سنغر
خسروا، الب سنغر غازی یافت از خدمت تو هشمت و فر