روزه خواری

لغت نامه دهخدا

روزه خواری. [ زَ / زِ خوا / خا ]( حامص مرکب ) عمل روزه خوار. رجوع به روزه خوار شود.

فرهنگ فارسی

آنکه روزه گرفته صایم.

جمله سازی با روزه خواری

بر اساس این ماده و با توجه به اینکه از منظر شرع، روزه خواری فعلی حرام است، تظاهر به آن، در ملأ عام و مکان‌های عمومی، جرم محسوب می‌شود و مرتکبین آن، به مجازات جرم روزه خواری، محکوم خواهند شد.
علت این اتفاق نارضایتی نماینده ولی فقیه و امام جمعه دزفول از وضعیت فرهنگی علی کله به دلیل روزه خواری، بی حجابی، کشیدن قلیان، شرب خمر و استفاده از آلات قمار و موسیقی در این محل اعلام شد.