واژه‌ی رعایتی صفتی نسبی است که از ریشه‌ی رِعایت مشتق شده است. این واژه به معنی کسی یا چیزی است که مورد مهربانی و توجه قرار گرفته است. بر پایهٔ تعریف فرهنگ ناظم الاطباء، این صفت به شخصی اطلاق می‌شود که مورد لطف و مراقبت واقع شده باشد. در کاربرد گسترده‌تر، این صفت می‌تواند برای توصیف هر پدیده‌ای که شایستگی توجه و مراعات را دارا باشد، به‌کار رود. بنابراین، «رعایتی» تنها به افراد محدود نمی‌شود و می‌تواند شامل امور، شرایط یا اشیایی شود که نیازمند دقت و عنایت ویژه هستند. در نگارش امروزی، رعایت دقیق قواعد املایی و سجاوندی، از جمله استفادهٔ صحیح از نیم‌فاصله در واژه‌هایی مانند «می‌شود» و «نمی‌شود»، ضروری است. این دقت در نوشتار، باعث ارتقای خوانایی و حرفه‌ای شدن متن می‌گردد و از هرگونه ابهام در انتقال مفهوم جلوگیری می‌کند.
رعایتی
لغت نامه دهخدا
جمله سازی با رعایتی
ما را ز طرّه تو پریشان‌تر است حال داریم از نگاه تو چشم رعایتی
بر خاک کوی نو به امید رعایتی عمری در انتظار بسر برده ایم باز
دارم به لطف عام تو چشم عنایتی بنگر به حال زارم و فرما رعایتی