لغت نامه دهخدا رشته کش. [ رِ ت َ/ ت ِ ک َ / ک ِ ] ( نف مرکب ) رشته کشنده. که رشته و نخ را بکشد. || تربیت دهنده. ( ناظم الاطباء ).
جمله سازی با رشته کش به پیوست دارای روشن ضمیر در آن رشته کش یافت فرخ امیر ازین دو گوهر جانی نکوتر ار خواهی به رشته کش گهر مدحت جهانبان را گهی پرده کش گلهای باغ انما گردم گهی رشته کش درهای درج هل اتی باشم
