رشتان
دانشنامه عمومی
این شهر در مرز قرقیزستان، در استان فرغانه و در نیمه راه خوقند به فرغانه واقع شده است و با این دو شهر، تقریباً ۵۰ کیلومتر فاصله دارد.
طبق یافته های دانشمندان، سکونت بشر در این مکان به حدود چهار قرن قبل از میلاد بر می گردد و لذا این شهر دارای قدمتی در حدود ۲۴۰۰ سال می باشد. رشتان در ساحل سمت راست رودخانه سوخ قرار دارد و دسترسی به منابع آبی سبب شده است که از عصر مفرغ کشاورزی در این منطقه بر پا شود و منجر به ایجاد این سرزمین در اواخر هزاره دوم قبل از میلاد شود.
جمعیت این شهر در سال ۲۰۱۰ برابر با ۳۲۷۵۸ نفر بوده است.
ریشتان یکی از معروف ترین و قدیمی ترین مراکز سفالگری در ازبکستان است. سفالگری در این شهر قدمت دیرینه دارد و سفال آبی رنگ رشتان، در سراسر جهان شناخته شده است. یک لایه رس با رنگ زرد مایل به قرمز و با کیفیت خوب در عمق ۱ تا ۱. ۵ متر عمق و ضخامت ۰. ۵ تا ۱. ۵ متر، تقریباً در کل منطقه رشتان قرار دارد. این رس را می توان بدون پالایش یا اضافه کردن انواع دیگر رس یا افزودنی، برای سفالگری بکار برد.
جمله سازی با رشتان
افزون بر سمرقند و بخارا، گروههای بزرگ فارسیزبان در کاسانسای، چوست، رشتان و ساخ در دره فرغانه، همچنین بورچملا، آهنگران و باغستان در ولایت تاشکند و افزون بر آن شهرسبز، ترمذ، نخشب، نوایی، کتاب و درههای رودهای کافرنهان و چغانرود میزیند.
تل رشتان یک منطقهٔ مسکونی در ایران است که در دهستان دریس واقع شدهاست. تل رشتان ۴۴۰ نفر جمعیت دارد.
تل رشتان مربوط به دورانهای تاریخی پس از اسلام است و در کازرون، ابتدای ورودی شهر از طرف شیراز واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۹ با شمارهٔ ثبت ۳۳۸۵ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
ریشتان یکی از معروفترین و قدیمیترین مراکز سفالگری در ازبکستان است. سفالگری در این شهر قدمت دیرینه دارد و سفال آبی رنگ رشتان، در سراسر جهان شناختهشدهاست. یک لایه رس با رنگ زرد مایل به قرمز و با کیفیت خوب در عمق ۱ تا ۱.۵ متر عمق و ضخامت ۰.۵ تا ۱.۵ متر، تقریباً در کل منطقه رشتان قرار دارد. این رس را می توان بدون پالایش یا اضافه کردن انواع دیگر رس یا افزودنی، برای سفالگری بکار برد.
طبق یافتههای دانشمندان، سکونت بشر در این مکان به حدود چهار قرن قبل از میلاد بر میگردد و لذا این شهر دارای قدمتی در حدود ۲۴۰۰ سال میباشد. رشتان در ساحل سمت راست رودخانه سوخ قرار دارد و دسترسی به منابع آبی سبب شدهاست که از عصر مفرغ کشاورزی در این منطقه بر پا شود و منجر به ایجاد این سرزمین در اواخر هزاره دوم قبل از میلاد شود.