لغت نامه دهخدا
( دیارة ) دیارة. [ رَ] ( ع اِ ) ج ِ دار. ( منتهی الارب ). رجوع به دار شود.
( دیارة ) دیارة. [ رَ] ( ع اِ ) ج ِ دار. ( منتهی الارب ). رجوع به دار شود.
جمع دار.
💡 اوّلْ تنه سَرْگمّهْ، که مه سَرْداره دیدنیهْ تنه سَرْ که همه جا دیاره
💡 ترسمه بنای اجل ره دیاره بی سر و سامون مه خاک بوّه دیاره
💡 تَرْسمهْ بنایِ اَجْلْ ره دیاره بیسر و سامُونْ مه خاک بَوَه دیاره