دریغی

ولیکن بر جگر ناخورده تیغی نه هرگز درد دانی نه دریغی

حکم حکم اوست، فرمان نیز هم زو دریغی نیست تن، جان نیز هم

مدار از کس دریغی لقمهٔ خویش اگر باشد شه و ورهست درویش

نه در وی کسی زیست کآخر نمرد نه زاو شد کسی تا دریغی نبرد

دولتم چون خشک میغی بود و بس حاصل از عمرم دریغی بود و بس