درگو

گو درآیند به سرپنجه ی من بدگویان که نزاری ننهد پای به سستی درگو

بگوئید آن زمان خاکستر او اناالحق همچنان در گفت و درگو

خدا پیوسته با تست و تو با او حقیقت اوست اندرگفت و درگو

خلقی فتاده درگو غفلت زکسب علم چندی تو نیز سیر چراغان غول‌کن

چشم درگوی ایاز آورده بود گوییی چون گوی چوگان خورده بود

از این درگو مران نومید و ناکام کسی کو تکیه بر فضل شما کرد