درویش مرد

درویش مرد. [ دَرْ م َ ] ( اِ مرکب ) مرد درویش. مرد بی چیز. ( یادداشت مرحوم دهخدا ):
ببخشید گنجی به درویش مرد
که خوردش نبودی بجز کارکرد.فردوسی.چو درویش مردی که نازد به چیز
که آن چیز گفتن نیرزد پشیز.فردوسی.

مرد درویش مرد بی چیز

💡 چونکه آن درویش مرد راه شد بی دل و بی صبر پیش شاه شد

💡 ببخشید گنجی به درویش مرد که خوردش نبودی به جز کارکرد

💡 بر نیفتد ملتی اندر نبرد تا درو باقیست یک درویش مرد

💡 همانا بدیدی تو درویش مرد ز پیری فرومانده از کارکرد

💡 شهر ها زیر سپهر لاجورد سوخت از سوز دل درویش مرد