لغت نامه دهخدا
- فرس خظ بظ؛ اسب آگنده گوشت.( منتهی الارب ).
خظ
- فرس خظ بظ؛ اسب آگنده گوشت.( منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
جمله سازی با خظ
تا پا سر زلفت از سر دوش کشید خظ حلقة بندگیت در گوش کشید
بین خظ سبز و گونه گلگونش از من مپرس علت سودا را
عزم سفری ز کشور دل دارد حسن تو ز خظ برزده دامن به میان
