حنیفا

حنیفا یک اسم دخترانه عربی است که به معنای یکتا پرست و موحد می‌باشد. این واژه به افرادی اشاره دارد که به اسلام واقعی پایبند هستند و از ادیان باطل دوری می‌کنند.

معنی لغوی:

حنیفا از ریشه حنف به معنای تمایل به سمت حق و راستی است، این کلمه به معنای فردی است که از گمراهی به سمت حقیقت و درست می‌گراید.

در قرآن، حنیف به کسی اطلاق می‌شود که از آئین‌های باطل زمان خود روی برمی‌گرداند و به آئین حق و راستین توجه می‌کند.

معانی مرتبط:

حنیفا به معنای معتدل و بدون انحراف نیز به کار می‌رود. این نشان‌دهنده‌ی تعادل در باورها و رفتارها است و به معنای دوری از افراط و تفریط است.

به طور خاص، این واژه به فطری بودن توحید اشاره دارد، یعنی اعتقاد به یکتاپرستی در ذات انسان نهفته است.

استفاده در قرآن:

کلمه حنیف در قرآن چندین بار آمده و به عنوان صفتی برای افرادی که به دین راستین پایبند هستند، به کار رفته است.

به عنوان مثال، ابراهیم (علیه‌السلام) به عنوان یک حنیف شناخته می‌شود، زیرا او نه یهودی و نه نصرانی بود، بلکه به حق و توحید مایل بود.

تصویر معنی حنیفا

فرهنگ اسم ها

اسم: حنیفا (دختر) (عربی) (تلفظ: hanifā) (فارسی: حنيفا) (انگلیسی: hanifa)
معنی: یکتا پرست و موحد، مسلمان واقعی، فرد پای بند به اسلام

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی حَنِیفاً: معتدل و بدون انحراف به سمت افراط یا تفریط
ریشه کلمه:
حنف (۱۲ بار)
«حَنِیف» از مادّه «حنف» (بر وزن هدف) به معنای تمایل پیدا کردن از گمراهی به درستی و راستی است، به معنای کسی است که از ادیان باطل به سوی حق گراییده است، و نیز به معنای خالص است چنان که شرح آن در ذیل آیه 67 سوره «آل عمران»، بیان گردید، و در اصطلاح قرآن، به کسی گفته می شود که از آئین باطل زمان خود روی گرداند و به آئین حق توجّه کند. کسی که از «انحراف» به «راستی و استقامت» می گراید، از آئین ها و روش های منحرف چشم می پوشد، و متوجّه آئین مستقیم خداوند می شود، همان آئینی که موافق فطرت است، و به خاطر همین موافقتش با فطرت، صاف و مستقیم است. بنابراین،یک نوع اشاره به فطری بودن توحید در درون آن نهفته است، زیرا انحراف چیزی است که بر خلاف فطرت باشد (دقت کنید). و به خاطر همین هماهنگی، صراط مستقیم محسوب می شود. بنابراین، در تعبیر «حنیف» اشاره لطیفی به فطری بودن توحید نیز شده است.
(بر وزن فرس) میل یه حقّ: راغب گفته حنف میل از ضلال به استقامت و جنف میل از استقامت به ضلال است. ابراهیم نه یهودی بود و نه نصرانی بلکه مایل به حقّ و مسلمان بود. گویا منظور آن است که ابراهیم کسی بود که از قبول حق امتناع ندانست و هر چه حق بود می‏پذیرفت. توجّه خود را برای دین کن حال آنکه مایل به حقّی و از مشرکان مباش. جمع آن حنفاء است مثل حنیف ده بار و حنفاء دو بار در قرآن آمده است. احنف کسی است که در پلیش کجی بوده باشد طبرسی در ذیل آیه 135 بقره آورده: گفته‏اند حنبف کسی است که بر دین راست، ثابت باشد، ابن اثیر در نهایه گوید: حنیف کسی است که به اسلام مایل و در آن ثابت باشد. ناگفته نماند: این سخن حق است زیرا که حنیف صفت مشبهه است و آن دلالت بر ثبوت دارد. ابن اثیر از رسول خدا (ص) نقل کرده که فرموده «بُعِثْتُ بِالْحَنیفیَّةِ السَّهْلَةِ السَّمْحَةِ» مراد از حنیفیّة دین اسلام است که به حق مایل و یا از یهودیّت و نصرانیّت بدین ابراهیم مایل است.

جملاتی از کلمه حنیفا

علی رضاقلی با «ثریا همت آزاد» (زادهٔ ۱۳۲۳)، نویسنده و شاعر ازدواج کرد که از شاگردان علی شریعتی بود. او دانش‌آموخته تئاتر در فرانسه، قرآن‌پژوه و مولاناپژوه است. «درد عاشقی»، «کدامین آدمی» و «منتخب مثنوی» از آثار اوست. وی دارای سه فرزند دختر به نامهای حنیفا والا، مسیحا والا و مریم (تارا) والا است.