شریف حسین بن علی هاشمی (۱۸۵۴ – ۴ ژوئن ۱۹۳۱)، از بزرگان خاندان هاشمی، از سال ۱۹۰۸ شریف مکه و پادشاه حجاز بود و بر تمامی منطقه تسلط داشت. وی در تاریخ ۲ نوامبر ۱۹۱۶، خود را حاکم تمامی کشورهای عربی اعلام کرد. او سی و هفتمین نسل از نوادگان پیامبر اسلام، حضرت محمد (ص)، از طریق امام حسن مجتبی (ع) و از خاندان هاشمی بود. در سال ۱۹۰۸، پس از انقلاب ترکان جوان، سلطان عثمانی عبدالحمید دوم وی را به عنوان شریف مکه منصوب کرد. در سال ۱۹۱۶، شریف حسین با وعده حمایت بریتانیا از استقلال اعراب، شورش علیه امپراتوری عثمانی را آغاز نمود و کمیته اتحاد و ترقی را به نقض اصول اسلام از طریق محدود کردن قدرت خلیفه متهم کرد. پس از جنگ جهانی اول، حسین به دلیل اعتراض به اعلامیه بالفور و قیمومت بریتانیا و فرانسه بر سوریه، عراق و فلسطین، از پذیرش معاهده ورسای سر باز زد. او متعاقباً از امضای معاهده بریتانیا و هاشمی نیز امتناع ورزید و بدین ترتیب، هنگامی که پادشاهیاش مورد حمله ابن سعود قرار گرفت، بریتانیا دیگر از وی حمایت نکرد.
حسین شریف
لغت نامه دهخدا
حسین شریف. [ ح ُ س َ ن ِ ش َ ] ( اِخ ) ابن محمدطاهر وحید قزوینی. مکنی به ابومحمد. او راست: «شرح شواهد مجمع البیان ». ( ذریعه ج 13 ص 341 ).
فرهنگ فارسی
جمله سازی با حسین شریف
نام وی سید علی بن حسین شریف حسینی علوی و کنیه اش ابوالقاسم بوده است. ولی به "ابن اعلم" شهرت یافته است. او در قرن چهارم می زیسته و با دربار عضدالدوله دیلمی، آل بویه همکاری علمی داشته است. گفته میشود که او با جعفر بن ابیطالب نسبت داشت.
تلخیص البیان فی مجازات القرآن تألیف ابوالحسن محمد بن حسین شریف رضی که در قرن چهارم هجری زندگی میکردهاست. این کتاب به زبان عربی و نخستین کتاب دربارهٔ مفاهیم مجاز و استعارههای قرآن میباشد.