حسن گلوسوز

عالم از حسن گلوسوز تو شد باغ خلیل در دل سنگ تو تخم شرری نیست که نیست

کباب حسن گلوسوز تشنگی گردم! کز آب خضر، مرا بی نیاز ساخته است

ز شرم خنده او استخوان صبح گداخت شکر به حسن گلوسوز برنمی‌آید

صائب اثر از حسن گلوسوز نمانده است امروز که پروانه ما بال برآورد

کباب حسن گلوسوز تشنگی گردم! که سرد بر دل من کرد آب حیوان را

فارغم چون طوطی از حسن گلوسوز شکر من که شکر می خورم از گفتگوی خویشتن