دانشنامه اسلامی
عنوان حسن ظاهر در بحث عدالت مطرح است و مراد از آن، این است که از دیدگاه شرع مقدس ظاهر شخص نیکو باشد؛ بدین معنا که پایبندی به حدود و احکام شرع مقدس در گفتار و رفتار او تجلّی یابد.
مقابل آن حسن باطن قرار دارد که عبارت است از ملکه نفسانیای که شخص را بر پایبندی به حدود و احکام شرع مقدس برمیانگیزاند.
حسن ظاهر و عدالت
اکثر قدما- بنا بر آنچه به آنها نسبت داده شده- عدالت را به حسن ظاهر تعریف کردهاند؛ لیکن قول منسوب به مشهور این است که عدالت ملکه نفسانی است و حسن ظاهر مظهر و کاشف آن است. برخی، کلام قدما را حمل بر کاشفیت حسن ظاهر کردهاند.
بنابر قول دوم، آیا حسن ظاهر کاشف تعبدی از عدالت است؛ حتّی اگر از آن ظن به عدالت شخص حاصل نشود، یا کاشف عقلایی است که تنها در صورت افاده علم یا ظن به حسن باطن، کاشف از عدالت شخص خواهد بود؟ مسئله محلّ بحث است