جوشند

مبصّران حقیقت‌ که سر به سر هوشند به رنگ چشمهٔ آیینه فارغ از جوشند

دیگران مست فتادند و قدح ما خوردیم پختگان سوخته و افسرده دلان می جوشند

برای طعنه ی ما این همه چه در جوشند که عاقلان همه دیوانه ی قبا پوشند

يـعـنـى در آن دو بهشت دو چشمه هست كه چون فواره با شدت مى جوشند.

زخم و داغ است که مستانه به هم می جوشند لاله زار دل افگار تماشا دارد