جای چراغی

لغت نامه دهخدا

جای چراغی. [ چ ِ ] ( اِ مرکب ) جائی که چراغ در آن نهند. جاچراغی. رجوع به جاچراغی شود.

فرهنگ فارسی

جائی که چراغ در آن نهند

جمله سازی با جای چراغی

زمین گوهرت را به جای چراغی نهد پیش مهمان به شب‌های تاری