تطوان

تطوان، شهری در شمال مراکش و نزدیک به دریای مدیترانه است. این شهر به دلیل تاریخ غنی، معماری زیبا و فرهنگ متنوع خود شهرت دارد. تطوان به عنوان یکی از مراکز فرهنگی مهم مراکش، دارای آثار تاریخی و باستانی بسیاری است که نشان‌دهنده تأثیرات اسلامی و اندلسی در آن می‌باشد. همچنین، طبیعت سرسبز و کوه‌های اطراف آن، جذابیت‌های طبیعی زیادی را برای گردشگران فراهم می‌کند. تاریخ تطوان به قرن پانزدهم میلادی بازمی‌گردد، زمانی که این شهر به عنوان یک پناهگاه برای مسلمانان و یهودیان اندلسی تأسیس شد. در طول تاریخ، تطوان تحت تأثیر حکومت‌های مختلف قرار گرفت و به عنوان یک مرکز تجاری و فرهنگی مهم شناخته شد. این شهر همچنین در دوران استعماری اسپانیا به یک نقطه استراتژیک بدل شد و آثار این دوران هنوز در معماری و فرهنگ آن مشهود است.

تصویر معنی تطوان

لغت نامه دهخدا

تطوان. [ ت ِ ] ( اِخ ) تطاوین. تتوان رجوع به تتوان شود.

دانشنامه آزاد فارسی

تِطْوان
(یا: تطاوین؛ تیطاوین) شهری در شمال کشور مراکش، نزدیک ساحل دریای مدیترانه، در جبل دَرْسه، منطقۀ عمومی ریف، به فاصلۀ ۲۵کیلومتری جنوب بندر اسپانیایی سئوتا (سبته). پارچه، صابون، مصالح ساختمانی، تولیدات عمدۀ آن را تشکیل می دهد. قلعۀ قدیمی شهر در ۶۸۵ق/۱۲۸۶م به امر ابویعقوب یوسف بن یعقوب مرینی (حک ۶۸۵ـ۷۰۶ق/۱۲۸۶ـ۱۳۰۷م) سلطان فاس، در محل یک شهر قدیمی رومی ساخته شد و جانشین او، ابوثابت عمرو (عامر) بن عبدالله بن ابویعقوب یوسف، در ۷۰۸ق/۱۳۰۸م شهر تطوان را بنا نهاد. اسپانیایی ها در قرن ۹ق/۱۵م آن را ویران کردند و یهودیان آوارۀ پرتغالی در ۸۹۷ق/۱۴۹۲م، شهر را دوباره ساختند. در ۱۲۷۶ق/۱۸۶۰، در جنگ مراکش و اسپانیا، به تصرف اسپانیایی ها درآمد و از ۱۳۳۳ق/۱۹۱۵ پایتخت مراکشِ اسپانیا شد. در ۱۹۵۶، پس از اعلام استقلال کشور مغرب از فرانسه، از طرف اسپانیا به این کشور واگذار شد.