معنی تبوئه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

( تبوئة ) تبوئة. [ ت َ وِ ءَ ] ( ع مص ) کسی را بجائی فرود آوردن. ( از تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). جای دادن.( ترجمان علامه جرجانی ). جای دادن زن در خانه خالی.( تعریفات ). || نیزه سوی کسی راست کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). راست کردن نیزه بسوی کسی. ( از قطر المحیط ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

جمله سازی با تبوئه

و اينكه خداى تعالى مكان بيت را براى ابراهيم (عليه السلام ) تبوئه قرار داد معنايشاين است كه آن را مرجع براى عبادت قرار داد، تا عبادت كنندگان آنجا را خانه عبادت خودقرار دهند. و اين كه خانه را هم به خود نسبت داد، و فرمود: (و طهر بيتى - پاك كنخانه ام را) اشاره به همين قرار داد دارد.

گزارش محتوای نامناسب