اعتمادالسلطنه، با نام کامل میرزا حسن یا محمدحسن خان، از شخصیت‌های برجسته‌ی دوره‌ی قاجار بود که به‌دلیل خدماتش به مقام وزارت رسید. وی لقب‌هایی همچون صنیعالدوله و مؤتمن‌السلطنه داشت و پسر حاجی علی خان مراغه‌ای، ملقب به حاجب‌الدوله، بود. اعتمادالسلطنه مناصب مهمی در دربار ناصرالدین‌شاه و مظفرالدین‌شاه داشت؛ از جمله ریاست دارالطباعه‌ی دولتی، سرپرستی روزنامه‌ی شرافت و نظارت بر انتشار روزنامه‌ی ایران. همچنین، او مترجم مطبوعات اروپایی برای شاه در زمان صرف ناهار بود و به‌پاس خدماتش، چهار بار مدال درجه‌یک دریافت کرد.
وی در حوزه‌های مختلف علمی و ادبی فعالیت داشت و آثاری در تاریخ و جغرافیا تألیف کرد. برخی از مهم‌ترین تألیفاتش عبارت‌اند از: انکشاف ینگی دنیا، تاریخ ایران، تاریخ فرانسه، حجةالسعادة فی حجةالشهادة، خیرات حسان، مآثرالسلطان، المآثر و الآثار، مرآت البلدان و مطلعالشمس. علاوه بر این، او در تدوین نامه‌ی دانشوران نیز مشارکت داشت؛ هرچند در انتساب برخی از این آثار به او تردید وجود دارد و پژوهشگرانی، نویسندگان اصلی را فضلای هم‌عصرش میدانند.
اعتمادالسلطنه در سال ۱۳۱۳ هجری قمری، در سن پنجاه‌وچندسالگی، در تهران درگذشت. او به‌عنوان یکی از ارکان دربار قاجار، همواره مورد توجه پادشاهان وقت بود و نقش مؤثری در توسعه‌ی مطبوعات و تألیفات تاریخی و جغرافیایی ایفا کرد. برای مطالعه‌ی بیشتر درباره‌ی زندگی و آثار او، می‌توان به منابعی مانند تاریخ ادبیات ایران نوشته‌ی دکتر شفق مراجعه نمود.