آسو با ریشه‌هایی در زبان‌های باستانی ایران، معنایی عمیق و چندوجهی دارد. در زبان کردی، این نام به افق طلایی اشاره دارد که تصویری زیبا از طلوع خورشید و امید را تداعی می‌کند. همچنین، در زبان پهلوی، آسو صورت دگرگون‌شده واژه آهو است که نمادی از زیبایی، ظرافت و سرعت است. این معانی، حس لطافت و پویایی را به نام می‌بخشند.
گسترش معنایی آسو در زبان اوستایی، به مفاهیم تندی، شتاب و کوشا می‌رسد که بر پشتکار و تلاش تأکید دارند. در همین راستا، در زبان پهلوی، آسو به شفق و هنگام طلوع خورشید نیز اطلاق میشود که با مفهوم افق طلایی هم‌رازی دارد. علاوه بر این، این نام به شرابی مست‌کننده که از نیشکر تهیه میشود و همچنین نام مکانی در مسیر لار به لنگه نیز اشاره دارد که نشان‌دهنده تنوع کاربرد و اهمیت این واژه در طول تاریخ است.
در مجموع، نام آسو گنجینه‌ای از معانی مثبت و پربار را در خود جای داده است. از زیبایی و ظرافت آهو گرفته تا پویایی و پشتکار، و از طلوع امیدبخش افق طلایی تا درخشش شفق، هر یک از این معانی، هویتی غنی و ستودنی به این نام می‌بخشند. تلفظ آن، آسو (āsu)، نیز سادگی و دلنشینی خاص خود را دارد و این نام را به گزینه‌ای ارزشمند برای نام‌گذاری تبدیل می‌کند.