لغت نامه دهخدا
احاجی. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ اُحجیّة و اُحجوّه. سوءالهائی که بر سبیل امتحان از کسی کنند. چیستان ها. || علم احاجی؛ علمی است که در آن بحث می کنند از الفاظی که مخالفند با قواعد عربیت و تطبیق کردن آن با قواعد عربیت.
احاجی. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ اُحجیّة و اُحجوّه. سوءالهائی که بر سبیل امتحان از کسی کنند. چیستان ها. || علم احاجی؛ علمی است که در آن بحث می کنند از الفاظی که مخالفند با قواعد عربیت و تطبیق کردن آن با قواعد عربیت.
💡 (۵) الغاز و احاجی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج ۱۰، ۱۳۸۰ ه ش.