ابیرق

لغت نامه دهخدا

ابیرق. [ اُب َ رِ ] ( ع اِ مصغر ) مصغر استبرق بحذف سین و تاء.

جمله سازی با ابیرق

«إِنَّا أَنْزَلْنا إِلَیْکَ الْکِتابَ بِالْحَقِّ سبب نزول این آیت آن بود که: مردی از عداد انصار نام وی طعمة بن ابیرق الظفری، زرهی دزدید از عمّی از آن خود، و آن دزدی را بر جهودی آلود که در آن سرای میآمدی، نام وی زید بن السمین.