کلمهی «مسلمین» جمع مسلم است و به معنای کسانی است که به اسلام ایمان آورده و خود را تسلیم خداوند میدانند. مسلمانان افرادی هستند که به پیامبر اسلام (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) و آموزههای قرآن عمل میکنند و اصول دین اسلام مانند توحید، نماز، روزه، زکات و حج را پذیرفتهاند. واژهی «مسلمین» در قرآن و روایات برای اشاره به جامعه دینی، امت اسلامی و پیروان واقعی دین اسلام به کار رفته است. مسلمان بودن، به معنای پذیرش احکام الهی و رعایت اخلاق و رفتار اسلامی در زندگی فردی و اجتماعی است. از نظر اجتماعی، مسلمانان یک جامعه متحد و همبسته را تشکیل میدهند که بر اساس ایمان و عمل صالح، با یکدیگر ارتباط دارند. مسلمانان وظیفه دارند که یکدیگر را به خیر و صلاح هدایت کنند و از گناه و فساد بازدارند. این واژه در منابع دینی و فقهی، هم برای افراد حقیقی و هم برای گروهها و امتها به کار میرود. مسلمانان در تاریخ، فرهنگ، علم و هنر اسلامی نقش مؤثر داشتهاند و هویت اسلامی آنان بر اخلاق، عدالت و محبت به دیگران مبتنی است. به طور خلاصه، مسلمین کسانی هستند که اسلام را پذیرفته، خدا را پرستش میکنند و در زندگی فردی و اجتماعی بر اساس آموزههای دینی عمل میکنند.
مسلمین
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
معنی کَثِیرٍ: بسیار زیاد (منظور از کلمه کثیر در قرآن از عدد هشتاد (در عبارت "لقد نصرکم الله فی مواطن کثیرة و عدد مواطنی که خدای تعالی مسلمین را (در جنگ ها )یاری نمود طبق روایتی از امام هادی هشتاد مورد بوده است )تا عددی است که از شمار بیرون باشد، و انتها نداشته ب...
معنی کَثِیرَةٌ: بسیار زیاد (منظور از کلمه کثیر در قرآن از عدد هشتاد (در عبارت "لقد نصرکم الله فی مواطن کثیرة و عدد مواطنی که خدای تعالی مسلمین را (در جنگ ها )یاری نمود طبق روایتی از امام هادی هشتاد مورد بوده است )تا عددی است که از شمار بیرون باشد، و انتها نداشته ب...
ریشه کلمه:
سلم (۱۴۰ بار)
جمله سازی با مسلمین
خوشاب همچون دیگر شهرهای خراسان سال ۲۹ تا ۳۰هجری قمری قبول اسلام کرد سبزوار و نیشابور در سال ۳۰هجری به تصرف مسلمین درآمد و در آن سال عبدالله بن عامر کریز که مأمور تسخیر خراسان بود به بیهق آمد و پس از تصرف آن منطقه اسود بن کلثوم عدوی را از دوران طاهریان تا قاجاریه حاکم بیهق نمود. در دوران اسلامی و بعد از آن، خوشاب یکی از حوزههای پر رونق در منطقه قدیمی و آباد بیهق بودهاست.
چنانکه ابن حوقل گوید، بزرگترین بندری بود که در آغاز دولت عباسیان از قسطنطنیه مالالتجاره به آن وارد میگردید و از آنجا به سایر بلاد اسلامی فرستاده میشد… تجارت آنجا به دست ارامنه بود ولی بسیاری از تجار مسلمین نیز در آنجا اقامت دائم داشتند. مخصوصاً پارچههای کتان یونانی و پارچههای پشمی و دیبای رومی از خلیج یعنی از بوسفور از راه دریا حمل میشد و به طرابزون میرسید.