لشنی

واژه لشنی دارای معانی گوناگونی است که به زمینه‌های مختلف اشاره دارد:

نرمی و لغزندگی: اشاره به ویژگی‌های فیزیکی مواد یا سطوح که نرم و لغزنده هستند.

بی‌نقشی و سادگی: دلالت بر عدم پیچیدگی یا تزئین در اشیاء یا وضعیت‌ها.

همواری و مسطحی: توصیف زمین یا سطوح مختلف به صورت هموار و صاف.

طایفه قشقایی: اشاره به طایفه‌ای از قشقایی که در دهات خضرک و مرودشت ساکن هستند و معیشت آن‌ها از زراعت و راهزنی تأمین می‌شود. محل ییلاق و قشلاق آن‌ها در بلوک آباده و طشک است.

طایفه لر: اشاره به طایفه‌ای از لرها در فارس که به دو دسته بزرگ خفرکی و آبادۀ تشکی تقسیم می‌شدند و در اواخر دوره قاجاریه جمعیت آن‌ها به حدود ۱۵۰۰ خانوار می‌رسید.

لغت نامه دهخدا

لشنی. [ ل َ ش َ / ل َ ش ِ / ل َ ] ( حامص ) لغزندگی. ملاست. نسوئی: التزلج؛ بلخشیدن پای از لشنی. الزلج؛ خزیدن پای از نسوئی یعنی از لشنی. ( مجمل اللغة ).
لشنی. [ ل َ ش َ ]( اِخ ) طایفه ای از طوایف قشقائی. ( از جغرافیای سیاسی کیهان ص 81 ). برخی از آنها در دهات خضرک و مرودشت ده نشین گشته اند و محل ییلاق و قشلاق آنها بلوک آباده و طشک است و معیشت این جماعت از زراعت و راهزنی است.

فرهنگ فارسی

طایفه ایست از طوایف قشقایی.
۱- نرمی و لغزندگی املسی. ۲- بی نقشی سادگی.۳- همواری مسطحی.
طایفه از طوایف قشقائی

دانشنامه آزاد فارسی

لَشنی
طایفۀ لر، از طوایف قدیمی فارس، ساکن آبادۀ تشک، خفرک و مرودشت. این طایفه مرکب از دو دستۀ بزرگ به نام های خفرکی و آبادۀ تشکی براساس تخمین های دورۀ قاجاریه، جمعیت این طایفه در اواخر آن عصر بالغ بر ۱۵۰۰ خانوار بود. گروهی از لشنی ها در قرن ۱۳ق/۱۹م در شهر قم سکونت داشتند و از طایفۀ زندیه به شمار می آمدند. به نوشتۀ افضل الملک کرمانی، لشنی های قم به دلیل مرگ بسیاری از مردانشان، در نیمۀ دوم قرن ۱۳ق، طایفۀ ضعیفی بودند و زنانشان مالیات ها را می گرفتند. گروهی دیگر از لشنی های فارس در میانۀ سلطنت مظفرالدین شاه، به سبب شرارت و راهزنی، از فارس به ورامین تبعید شدند. امروزه تمام لشنی های ورامین و قم و فارس یکجانشین شده اند. لشنی های فارس در ۱۱۳۸ق به سید احمدخان صفوی پیوستند. هادی خان لشنی و نبی خان بیات در ۱۱۷۰ق هنگام محاصرۀ شیراز به دست کریم خان زند، دروازۀ اصفهان را به روی قوای او گشودند و در خدمت او درآمدند. ولی خان لشنی و عده ای دیگر از بزرگان دولت جعفر خان زند در ۱۲۰۱ق درصدد خلع او برآمدند. ملا آقامحمد لشنی، در آخرین سال های سلطنت ناصرالدین شاه، کلانتر آبادۀ تشک و کلانتر طایفۀ لشنی فارس بود.

جملاتی از کلمه لشنی

اهالی روستا از چند طایفه اصلی و طوائف کوچکتر و مهاجران زمان خان‌ها تشکیل شده است که که به گفته تاریخ از سنقر کلیایی به منطقه مهاجرت کرده و طایفه‌های سیدهای حسینی و طایفه‌های عبدالملکی، فلاحی، طوایف لشنی زند، بهاروند و طوایف دیگر اند.
جزیره علی یوسف نام جزیره‌ای کوچک در دریاچه بختگان در استان فارس ایران است. این جزیره محل گرمسیر (قشلاق) طایفه‌های مستقل لشنی و چهارراهی است.
تپه لیزار مربوط به دوره اشکانیان است و در شهرستان دورود، بخش مرکزی، دهستان ژان، ۱/۹ کیلومتری جنوب شرق روستای دریژان علیا واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۳ آبان ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۱۹۸۲۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این تپه در حال حاضر در اراضی کشاورزی طایفه مروت لشنی زند از بازماندگان کریم خان زند می باشد. از افراد این طایفه رضا زندمنفرد از نویسندگان و شاعران معاصر می باشد.
جعفرآباد (ارسنجان)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان ارسنجان در استان فارس ایران است. این روستا دارای سه تپه تاریخی می‌باشد که در فهرست آثار ملی ثبت شده‌اند. طایفه لشنی از طایفه‌های لر بوده ک در زمان زندیان به همراه کریم خان زند به شیراز مهاجرت کردند و در زمان قاجار بسیاری از آنها تبعید شدند.
تپه گور دراز /نجف آباد یا تپه گوردراز مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان است و در شهرستان شازند، بخش زالیان، روستای نجف آباد واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۰ دی ۱۳۸۱ با شمارهٔ ثبت ۶۶۰۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. مردم این روستا لر زبان و از طایفه لشنی می باشند.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم