معنی هفت و چهار

لغت نامه دهخدا

هفت و چهار. [ هََ ت ُ چ َ ] ( اِ مرکب ) کنایه از هفت ستاره و چهارطبع. ( از مؤید الفضلاء ). کنایه از هفت سپهر و چهارعنصر. ( انجمن آرا ).

کنایه از هفت ستاره و چهار طبع باشد کنایه از هفت سپهر و چهار عنصر باشد

یگانه ای که اگر بانگ بر زمانه زند علاقه نه و هفت و چهار بگشاید

بگفتیم:کای شاه هفت و چهار چرا ناقه ی ما ندارد مهار؟

هفت اختر و چهار گوهر در مصیبت‌اند وا حسرتا خلاصه هفت و چهار کو

تا در جهان ز هفت و چهار آگهی بود در گرد این چهار بود هفت را مدار

شیرازهٔ ولایش اگر در میان نبود با هم ندادی این نه و هفت و چهار دست

فراغتست ترا از وجود هفت و چهار که هست ذات تو خود عالمی باستقلال