نشکفته

دل چو بی‌غم شد نمی‌گردد به درمان دردمند گل نگردد غنچه نشکفته چون وامی‌شود

گل نشکفته من در چمن هرگز نمی‌خوابد به شبنم در ته یک پیرهن هرگز نمی‌خوابد

که به غربت فکند تنگدلان را زوطن؟ باغبان کی گل نشکفته به بازار برد؟

به طرف مرز بر، آن لاله‌های نشکفته چنان بود که سرنیزه‌های خون‌آلود

در هجر تو، هر پارهٔ دل محشر داغی ست یک غنچهٔ نشکفته ندارد چمن ما

نو بهار دل من بودی و نشکفته هنوز برگ تاراج خزان چون ورق تاک شدی