مینورسکی، با نام کامل ولادیمیر فئودوروویچ مينورسکی (۱۸۷۷ - ۱۹۶۶)، شرق‌شناس روس بود که عمدتاً در زمینه ایران، کردها، لرها، جغرافیا و تاریخ فرهنگی خاورمیانه پژوهش کرد.
وی در کورچوا، استان تُوِر روسیه متولد شد و تحصیلات ابتدایی و دانشگاهی خود را در رشته حقوق آغاز کرد، سپس در مؤسسه زبانهای شرقی لازارف به مطالعات شرق‌شناسی پرداخت. مینورسکی چندین بار به ایران سفر کرد و در تبریز و تهران در کنسولگری و سفارت روسیه فعالیت نمود، که این فرصت او را با منابع دست اول تاریخی و جغرافیایی آشنا کرد. وی به عنوان استاد دانشگاه، تحقیقات گسترده‌ای در تاریخ ایران، ادبیات فارسی، جغرافیای تاریخی و فرهنگ اقوام ایرانی انجام داد. مینورسکی به بررسی تاریخ ایران اسلامی، به ویژه دوره سلجوقیان و خوارزمشاهیان، و تحلیل منابع عربی و فارسی پرداخت. او نقش مهمی در مطالعه کردها و لرها داشت و آثار او هنوز مرجع اصلی تحقیقات قوم‌نگاری و تاریخی در این مناطق است. مینورسکی علاوه بر تاریخ و جغرافیا، در بررسی متون کلاسیک فارسی و تاریخ ادبیات نیز پژوهش‌های مهمی انجام داد. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به کتاب‌هایی درباره تاریخ ایران، جغرافیای خاورمیانه و فرهنگ اقوام ایرانی اشاره کرد. روش او ترکیبی از تحلیل متون تاریخی، بررسی منابع دست اول و تطبیق داده‌های جغرافیایی و فرهنگی بود. وی با تحقیقات دقیق و گسترده خود، پل ارتباطی میان شرق‌شناسی اروپایی و مطالعات ایران‌شناسی مدرن شد. او در سال ۱۹۶۶ درگذشت و میراث علمی او هنوز در دانشگاه‌ها و پژوهش‌های ایران و جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مینورسکی
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
جمله سازی با مینورسکی
ولادیمیر مینورسکی در دانشنامهٔ اسلام بیان می‌کند، این داستان که شاه اشکانی‌تبار ارمنستان به‌خاطر انتقام کشته‌شدن اردوان (آخرین پادشاه اشکانی) به‌دستِ اردشیر بابکان (بنیان‌گذار سلسلهٔ ساسانی) تبریز را اشغال کرده و این شهر را پایتخت ارمنستان قرار داده، تنها براساس نوشته‌های واردان (تاریخ‌نگار ارمنی در سدهٔ چهاردهم میلادی) در منابع قدیمی به چنین چیزی اشاره نشده و این روایت ریشه‌ای عامیانه دارد.
دیلمی یک زبان منقرض شده از زبانهای ایرانی از زبانهای کاسپین دسته زبانهای شمال غربی بوده‌است. ناتل خانلری، دیلمی را در بین زبانهای ایرانی که در بین قرون ۹ تا ۱۳ میلادی رایج بوده است فهرست می‌کند. ولادیمیر مینورسکی این زبان را از بین رفته، و تاتی را از بقایای آن می‌داند. در متون اسلامی مختلفی نظیر گزارش‌های ابواسحاق صابی، مقدسی، اصطخری به این زبان اشاره شده است.
